In een wereld die schreeuwt, herinner ik mezelf eraan dat echte kracht in stilte ligt. Na het zien van The Wisdom of Happiness over de Dalai Lama en de afscheidsboodschap van Jane Goodall raakten hun woorden van compassie en zachtheid me diep. Hun boodschappen over balans en menselijkheid komen samen met wat ik met hormoontherapie wil bereiken: bewustzijn, aandacht en mildheid voor de innerlijke veranderingen die vrouwen doormaken. Hormonale transformatie is geen tekort, maar een uitnodiging om te luisteren in plaats van te vechten. Voor mij begint verandering misschien niet door harder te worden, maar door zachter te zijn.
Soms lijkt het alsof we in een wereld leven waarin je pas gehoord wordt als je hard genoeg schreeuwt.
Waar leiderschap vaak verward wordt met luid zijn, met overtuigen, met richting geven door kracht.
Maar misschien ligt de echte kracht juist in het tegenovergestelde.
In het stil worden.
In het luisteren naar wat fluistert.
In het spreken met en vanuit zachtheid.
Afgelopen week keek ik naar The Wisdom of Happiness, de documentaire over de Dalai Lama. Wat mij trof, was zijn pleidooi voor compassie en zijn oproep om dialoog, en om meer vrouwen in leidinggevende posities te brengen. Niet als politiek statement, maar als een oproep tot balans.
Hij vertelde hoe zijn moeder voor hem de bron van mededogen was — warm, zacht, toegewijd — en hoe juist dát de basis vormde van zijn levensvisie.
Zijn boodschap is eenvoudig maar krachtig: zonder compassie verliest macht haar menselijkheid.
Die woorden kwamen terug in mijn gedachten toen ik hoorde van het overlijden van Jane Goodall. In haar afscheidsboodschap op Netflix zei ze:
“Ik wil dat jullie begrijpen dat iedereen een betekenisvolle rol te spelen heeft. Misschien weet je nog niet wat die rol is. Misschien ontdek je die nooit. Maar je leven doet ertoe. Je bent hier met een reden.” Ik moest even stilzitten na die woorden.
Jane Goodall was één van die zeldzame mensen wiens missie van mededogen, zorg en verbinding haar menselijkheid overstijgt.
Ze heeft de wereld veranderd — niet ondanks haar zachtheid, maar dankzij die zachtheid.
En toen dacht ik: we hebben het vaak over transformatie, maar vergeten dat transformatie begint in de kwaliteit van aanwezigheid.
In het vermogen om stil te worden.
Om werkelijk te zien en te voelen wat er speelt, onder de oppervlakte van wat gezegd wordt.
Misschien is dat ook waarom ik vrouwen uitnodig om stil te staan in de waanzin van alledag.
Om te luisteren.
Hoe voel ik mij?
Wat heb ik nodig?
En als ik daar hulp bij nodig heb — bij wie kan ik aankloppen?
Want ook in ons eigen lichaam vindt voortdurend transformatie plaats.
Hormonale schommelingen, overgang, vermoeidheid, prikkelbaarheid — ze vertellen een verhaal.
Niet over tekort, maar over verandering.
Over een innerlijke verschuiving die vraagt om zachtheid in plaats van verzet.
Of het nu gaat over keuzes rond hormoontherapie, werk, relaties of gezondheid — het begint allemaal met één daad van compassie: aandacht.
We hoeven de wereld niet te veranderen door harder te worden.
Misschien juist door zachter te zijn.
Door te fluisteren in plaats van te schreeuwen.
Door te luisteren naar wat in onszelf gehoord wil worden.
Wat mag jij fluisteren, terwijl de wereld schreeuwt?
Misschien begint jouw antwoord daar — in de stilte, waar je jezelf weer kunt horen.
Opgenomen voor haar overlijden, uitgebracht daarna: Jane Goodall's famous last words https://youtu.be/lfLKHY52ERc